autor (d')

autor (d')

⇒AUTOR (D'), loc. adv.
Pop. D'autorité, sur-le-champ, sans attendre. Synon. pop. d'entrée, aussi sec :
1. ... y a pas comme eux [les anarchistes] pour être possédés au premier coup dur par les bourriques et emballés d'autor dans les taxis de la Préfecture.
F. CARCO, L'Équipe, 1919, p. 160.
2. Français ou Anglais, les lardons c'est tout du kif comme vermine... Faut pas y aller avec le dos, ça se corrige d'autor ou jamais!
CÉLINE, Mort à crédit, 1936, p. 275.
Être d'autor. Avoir de l'aplomb. Prendre d'autor. Violer :
3. Être d'aplomb, d'autor, de taille
À ne jamais perdre bataille
Dans la rue aussi bien qu'au pieu;
Tous ces trucs, si tu te figures
Que se sont là des sinécures.
Ah! fichtre! Ah! foutre! Ah! nom de Dieu!
J. RICHEPIN (France 1907).
Rem. 1. Il existe des renforcements expressifs : Faire qqc. d'autor et d'achar, d'autor et de rif. LE BRETON 1960 signale la prononc. récente d'auto. 2. Attesté ds Lar. 19e-Lar. encyclop. 3. 1re attest. 1842-43 (SUE, Les Mystères de Paris, p. 35 : Faut l'emmener d'autor); apocope de la loc. d'autorité (autorité).
BBG. — ESN. 1966. — FRANCE 1907. — LARCH. 1880. — LE BRETON 1960. — MICHEL 1856. — SANDRY-CARR. 1963.

autor (d') [dotɔʀ] loc. adv.
ÉTYM. 1830, in D. D. L.; apocope de d'autorité.
Fam. (d'abord argotique). Avec énergie, d'une manière qui n'admet pas de réplique. || Il l'a emmenée d'autor.
0 (…) entrer en caïd, s'asseoir d'autor à la table de Josy et commencer un gringue terrible devant la galerie, sachant que ça serait rapporté avant la fin de la soirée à Riton, c'était pas explicable.
Albert Simonin, Touchez pas au grisbi, p. 40.

Encyclopédie Universelle. 2012.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Regardez d'autres dictionnaires:

  • Autor —  Autor …   Hochdeutsch - Plautdietsch Wörterbuch

  • autor — AUTÓR, OÁRE, autori, oare, s.m. şi f. 1. Persoană care crează o operă literară, artistică, ştiinţifică sau publicistică. 2. Persoană care face, care produce sau comite ceva. ♦ spec. Persoană care comite o infracţiune. [Pr: a u ] – Din fr. auteur …   Dicționar Român

  • autor — autor, ra sustantivo masculino,f. 1. Persona que causa o hace alguna cosa: el autor de la broma, el autor del descubrimiento, el autor de un crimen. Sinónimo: ejecutor, agente. 2. Persona que ha realizado alguna obra de arte o científica: el… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Autor — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Autor (desambiguación). Un autor es toda persona que crea una obra susceptible de ser protegida con derechos de autor. Generalmente, el término no sólo se refiere a los… …   Wikipedia Español

  • autor — àutor m DEFINICIJA 1. a. onaj koji je napisao neki tekst, spjevao, skladao, nacrtao ili naslikao (ob. za djelo koje ima znanstvenu, kulturnu ili umjetničku vrijednost); stvaralac, tvorac b. onaj koji razvija neku ideju, izum, potiče određene… …   Hrvatski jezični portal

  • autor — autor, ra (Del lat. auctor, ōris). 1. m. y f. Persona que es causa de algo. 2. Persona que inventa algo. 3. Persona que ha hecho alguna obra científica, literaria o artística. 4. En las compañías cómicas, hasta principios del siglo XIX, persona… …   Diccionario de la lengua española

  • Autor — »Urheber; Verfasser eines Werkes der Literatur, Musik, Kunst usw.«: Das seit dem 15. Jh. bezeugte, zunächst in der Form Auctor gebräuchliche Fremdwort geht auf lat. auctor »Urheber; Schöpfer, Autor« zurück, das wörtlich etwa »Mehrer, Förderer«… …   Das Herkunftswörterbuch

  • autor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. autororze; lm M. autororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba (czasem zespół osób), która stworzyła bądź tworzy teksty literackie lub publicystyczne, pisma naukowe, dzieła… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Autor — (lat.), soviel wie Auctor (s. d.), insbes. (A. libri) Urheber einer Schrift, Schriftsteller; daher man von klassischen Autoren, den Rechten der Autoren und Verleger etc. spricht. Nach § 2 des Urheberrechtsgesetzes vom 19. Juni 1901 ist Urheber… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Autor — Sm Verfasser erw. fremd. Erkennbar fremd (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. auctor (bzw. seiner Schreibvariante l. autor) Urheber, Gründer , einem Nomen agentis zu l. augēre (auctum) vermehren, fördern . In den Volkssprachen bald eingeengt auf …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”